| Eserin Konu Başlıkları | 1-4. Kur’ân’dan faydalanmanın şartları, diri kalp, mebde’ ve meâd ve tevhîd sıfatı kâf suresinde toplanmıştır, cesedin dirilip hesaba çekilmesi. 5-8. Öldükten sonra dirilmenin delilleri, acizliğin manası, amelleri yazılması ve iki kıyamet, arkadaş ve düşmanlığı. 9-12. Cennet ehlinin vasıfları, bedir ehlinin bağışlanması, "…" ayetinin tefsiri, Fâtiha sûresi ve içeriği. 13-16. Allah’ı bilmeye götüren iki yol, üzüntüyü ve tasayı ortadan kaldıran hadis, kulluk, hüküm ve yargı kader ve adalet hakkında bazı görüşler. 17-20. Esma-i ilâhî ile tevessül, arş ve kalb, Kur’ân’ın hitabının muhtevası, kalb bir birine zıt iki şeyi kabul etmez. 21-24. Tekâsür sûresi, tefsiri, hikmetli sözler, günahın neticeleri. 25-28. Allah için insaflı olmak, gayret iki türlüdür, hikmetli sözler, Selmân-ı Fârisî. 29-32. İbretle ve nasihatler, ibretler ve hikmetler, dünya tuzağı-hileleri, tuhaf ve en tuhaf. 33-36. Haramın kaynağı, ibratler ve hikmetler, kişinin kardeşiyle biraraya gelmesi iki çeşittir, la havle ve-lâ kuvvete illâ-bi’lllah. 37-40. Tevhîd sıkıntılar giderir, sevgi marifete tabidir, faydalı iki hapis, takva. 41-44. Güzel ahlâk takvadandır, ibretler ve hikmetler, ölüm esnasında "la ilahe illallah" sözünün tesiri, ömür devam ettikçe rızık da gelecektir. 45-48. Cehennemin kapıları ve halatın esası, insan uzuvlarında hikmet-i ilâhî, "Allah’tan korkunuz ve isterken güzellikle isteyiniz", günahkâr olan ve ziyanda olan. 49-52. Cihad hakkında, aklın ve hevanın düşmanlığı, ilmin mertebeleri, kötü âlimler. 53-56. Resûl’ün (s.a.v) zaferi, kişiyi adatan kuruntular, âdem niçin mahlukatın en sonuncusu olarak yaratılmıştır, İblîs’in Âdem ile durumu. 57-60. Faydalı bilgiler, Rab Teâla’nın tecelli ettirmesi, Hz. Ebû Bekir’in fazileti, çeşitli hükümler. 61-64. İbretler ve hatırlatmalar, kâfir rabbine karşı şeytana yardımcı olandır, "…", günahların asılları. 65-68. Kur’ân’dan kaçmanın ve uzak olmanın şekilleri, nefsin yetkin/kemal olma durumu, ilmin kısmları, imanın zahiri ve batını. 69-72. Allah’a tevekkül, cahilin şikâyeti, yolların en kâmil olanı, övülen ve kötülenen ahlâkın aslı. 73-76. Yüce isteklerin gerekleri, İbn Mes‘ûd’un hikmetlerinden, ihlâs ve nefsin övülmesi bir arada bulunmaz, lezzet himmete göredir. 77-80. Günahları terkin tesirleri, Ömer b. Abdulazîz’in takvası, yanlış alışkanlıkları bırakmanın faydaları, ilişkiler. 81-84. Resulullahın konumu, mutluluk ve kötülüğün alâmetleri, amel binadır ve temeli imandır, küfrün rükünleri. 85-88. Allahtan gafil olanın vasıfları, Allahın tuzakları, ihlâs ağacı, mutluluğun dereceleri. 89-92. Beden ve ruh, öncelikle günahların terk edilmesi, faydalı üç konu, marifetullah. 93-96. İktsabın en faziletli ve en şerli olanı, müminlerin yardımı, cahillik yorgunluğu getirir, Allah’a yapılan yolculuk ve buna karşı çıkanlar. 97-100. Nimetin çeşitleri, her ilim ve amelin başlangıcı, tehlikeler ve vesveseler, kalp düşüncelerden uzak olmaz 101-103. Nefsin şerefi, "nefsini bilmeyen rabbimini bilemez", "bir topluluk kendilerinde olanı değiştirmedikçe…". 104-107. Cemalullah, Allah güzeldir, güzeli sever, güzelliğin kısımları, azim ve amelin doğruluğu. 108-111. Kulun iradesi, Allah’ın vakar ve azameti, hayat yolcunun yoludur, müşahade. 112-115. Şeytanın musallat olma yerleri, kurtuluş yolu, zikrin en efdal olanı, insanların en yararlı ve en zaralı olanı. 116-119. Haram lezzet, her organda emir ve yasak bulunur, cennet ve cehennemin fırkaları, tevhîd sıfatları. 120-123. Kalbinde Allah’tan gayrı olan kimsenin kalbinde Allah hazinelerini toplamaz, yakınlık ve itikaf, şeyh Ali’nin sözlerinden, Kur’ân dinlerken inlemek 124-127. Tefekkürün kısımları, istek ve sabır, Allahın indinde kulun mevkisi, âhiret lezzeti daha kalıcıdır. 128-131. "Eyyüb de "..." diye nida etti", sen hem dünya hem de ahrette dostumsun, tüm hazineler yalnız bizim yanımızdadır, tevhîdin sırları 132-135. Muahabbetullah, nimetlerin hepsi Allah’tandır, başarılı kılmak ve aşağılama, aşağılanmış olmanın sebepleri 136-139. Ankebut suresinin baş kısmının tefsiri, belâlara düçar olmak ve temkinli olmak, imam şafi’nin görüşü 140-143. Allah’ı razı edip insanları memnun etmeyen kimse, belâlarla imtihan olmadan olmaz, seyyidü’l-istiğfar/istiğfarın efendisi, gazabın aslı vb. |
