| Eserin Tanıtımı ve İçerik Bilgileri | Eser Ebû İsmâîl Müeyyidü’d-dîn el-Hüseyn b. Alî b. Muhammed b. Abdi’s-Samed el-İsfahânî el-Münşî el-Vezîr et-Tuğrâî'nin (ö. 515/1121) hicrî 505(1111) yılında kaleme aldığı Lâmiyetü'l-Acem adlı manzûm eserinin şerhidir. Bu eser Lâmiyetü'l-Acem şerhleri arasında şöhret bulan, en kapsamlı ve diğer şerhleri de etkileyen önemli bir yere sahiptir. Eserin önemli diğer bir özelliği de Lâmiyetü'l-Acem'de yer alan beyitleri geniş bir kaynak kullanarak şerh etmesidir. Dolayısıyla şârihin bu eseri cahiliye dönemi şairleri de dahil olmak üzere Emevî, Abbâsî dönemi ile sonraki dönem meşhur şâir ve edibleri, kelam ve fıkıh alimleri ve tarihçilerden olan atıflarla oldukça zengin birikimi haizdir. Şârih eserinde metni dil(lüğat), i'rab, anlam(ma'na) açılarından incelemekte ve her beyitin şerhinde manzûm örneklere çokça yer vermektedir. |
| Eserin Konu Başlıkları | Eserde işelen konular ise şöyledir: [Mukaddime] [Konular] - Firkrin asilliği, yanlızlık, yol arkadaşlığı, gurbet, yüceliğin hakkını yerine getirme, zamanın yoldan geri çevirmesi, yiğit yoldaşlar edinmek, azınlık, temiz soylu kadınlar ve asil erkekler, aşk, sevgiliye özlem, izzet, talih, günler yüz dönmüşken bile hayatı beğenmemek, nefsinin değerini bilmek, kılıcın âdeti ve yiğitlik, alçak düşkün ruhlu insanların devlet sırlarına erişmesi, hadisilerin cilvelerine sabretmek, düşmanların en korkuncu, dünya eri, alemde vefanın tükenip, zulmün çoğalması, eğrinin doğru ile karıştırılması, tamamiyle bulanmış olan bir hayatın artığı ile geçinmek, kanaat, fani dünyada ebedi yaşamı arzulamak, sükût, yetişmiş ve terbiye olmuş kimsenin boş işlerden ve kimslerden uzak durması. |
